Od 15 maja w Muzeum w Gliwicach trwa wystawa “Młoda Polska”, która gromadzi ponad pięćdziesiąt dzieł malarskich rzeźbiarskich i graficznych młodopolskich artystów takich jak Stanisław Wyspiański, Jacek Malczewski, Olga Boznańska czy Włodzimierz Tetmajer. Prace pochodzące ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie zostały wybrane w ten sposób by prezentować podstawowe dla młodopolskiej sztuki nurty.
Okres przełomu XIX i XX wieku był w Polsce związany z gwałtownym ożywieniem intelektualnym. Za początek obecności na naszych ziemiach nowych prądów artystycznych i literackich uznaje się rok 1890, kiedy to z Paryża powrócili Józef Pankiewicz i Władysław Podkowiński propagując malarstwo impresjonistyczne inspirowane twórczością Claude’a Moneta. Około dziesięć lat później pojawia się też secesja reprezentowana głównie przez malarzy Stanisława Wyspiańskiego i Władysława Ślewińskiego oraz rzeźbiarza Konstantego Leszczkę.
Najważniejszym z nurtów przełomu wieków był jednak symbolizm inspirowany filozofią Schopenhauera, Nietzschego i Przybyszewskiego. Wyrażał się on w malarstwie pejzażowym, które pełniło funkcję „pejzażu wewnętrznego” duszy artysty, i portretowym. W rozwoju tego drugiego szczególnie istotną rolę odegrała Olga Boznańska. Niewątpliwie najważniejszym spośród polskich symbolistów był Jacek Malczewski obficie czerpiący z wierzeń ludowych, mitologii i symboliki romantycznej.
Od końca lat osiemdziesiątych XIX wieku szczególnie ważnym miejscem dla młodopolskich artystów stały się podkrakowskie Bronowice. Kultura ludowa była dla nich istotnym źródłem inspiracji. We wsi tej mieszkał malarz Włodzimierz Tetmajer ożeniony z bronowicką chłopką Anną Mikołajczykówną. W jego domu odbyło się wesele siostry Anny, Jadwigi, z Lucjanem Rydlem. Posłużyło ono Stanisławowi Wyspiańskiemu za podstawę do napisania słynnego dramatu Wesele.
Ekspozycja gliwickiej wystawy została przygotowana w ten sposób by jak najlepiej przedstawić wszystkie nurty obecne w sztuce przełomu wieków. Potrwa ona do 19 września.